Wiek: od 8 lat

Jeden gracz rozpoczyna od nazwy składającej się z dwóch części lub słów często występujących razem, np. „biały i czarny“. Kolejny gracz musi dopasować słowo do drugiej częsci nazwy lub drugiego z podanych wyrazów, czyli „czarny“, a więc może to być na przykład „czarny bez“ . I tak po kolei.

Wiek: 3-10 lat

Jeden gracz zaczyna mówiąc:
„Pakuję walizkę i zabieram szczoteczkę do zębów“. Następny gracz powtarza wymieniony przedmiot i dodaje swój, np.: „Pakuję walizkę i zabieram szczoteczkę do zębów i ręcznik“. Lista się wydłuża, więc wszyscy muszą się skupiać, żeby nie zapomnieć żadnego przemiotu. Kto o czymś zapomni, odpada z gry.

Wiek: od 4 lat

Zaczyna najmłodszy gracz: rozgląda się dookoła i mówi: „Widzę coś, czego ty nie widzisz, i to jest niebieskie!“. Teraz rozglądają się pozostali gracze, próbując odgadnąć, co to takiego. Kto odgadnie, podaje wskazówkę do odszukania następnej rzeczy, którą zauważy w otoczeniu.

Wiek: 3-12 lat

Kopanie garnka to idealna gra towarzyska na świeżym powietrzu. Dziecku zawiązuje się oczy i wręcza drewnianą łyżkę. Kiedy dziecko już nic nie widzi, zaczyna się zabawa. Garnek zostaje odwrócony do góry dnem i umieszczony w dowolnym miejscu na trawie. Celem gry jest, aby dziecko z zawiązanymi oczami doczołgało się do garnka i uderzyło w niego drewnianą łyżką. Pozostałe dzieci, które nie mają zawiązanych oczu, pomagają mu za pomocą wskazówek, takich jak „ciepło” - blisko, „gorąco” - bardzo blisko i „zimno” – daleko."

Wiek: od 4 lat

Dorosły lub jedno z dzieci łapie pozostałych. Dotknięty siada na ziemi. Inne dziecko może go uwolnić, dotykająć siedzącego i wołając „wolny“ . Gra staje się wesoła, kiedy już większość dzieci siedzi i tylko niewiele swobodnie biega i może uwolnić siedzących. Jeśli łapaczowi uda się dotknąć wszystkie dzieci, wszyscy siedzą i gra się kończy.

Wiek: dzieci, które potrafią pływać

Gra może toczyć się w dużym brodziku, basenie lub na brzegu jeziora.

Każde dziecko myśli o jakimś zwierzęciu, które inne dzieci znają. Po kolei dzieci w wodzie naśladują zwierzę, o którym pomyślały. Pozostali odgadują, jakie to zwierzę.

Przykłady:

• wicie się jak wąż
• podskakiwanie jak żaba
• wiosłowanie jak kaczka
• chwiejny chód jak u pingwina
• naśladowanie słonia tryskającego wodą z trąby
• galop jak u konia
• brodzenie jak bocian

Wiek: 4-14 lat

Każde dziecko myśli o zwierzęciu żyjącym na gospodarstwie i zapisuje je na karteczce samoprzylepnej. Pozostałe dzieci nie mogą rozpoznać, które to zwierzę. Następnie każde dziecko przykleja karteczkę samoprzylepną na czole innego dziecka. Następnie każdy powinien mieć na czole karteczkę samoprzylepną od innego gracza. Teraz gra może się rozpocząć: Pierwsze dziecko może teraz zadać pytanie dotyczące cech zwierzęcia na jego czole. Na przykład: „Czy moje zwierzę ma dwie nogi?”. Ważne jest, aby zadawać tylko pytania, na które można odpowiedzieć „tak” lub „nie”. Jeśli odpowiedź na pytanie brzmi „tak”, dziecko może zadać kolejne pytanie. Jeśli jednak odpowiedź na pytanie brzmi „nie”, kolej na następne dziecko. Celem jest odgadnięcie zwierzęcia z pomocą odpowiedzi innych graczy. Baw się dobrze!

Wiek: 3-14 lat

Idealna do zabawy na świeżym powietrzu. Mistrz gry stoi na łące z zamkniętymi oczami i plecami do pozostałych graczy. Pozostali gracze zaczynają w odległości ok. 15 metrów od prowadzącego. Gdy tylko prowadzący zawoła „Wół na wzgórzu”, pozostałe dzieci mogą zacząć się poruszać i biec w jego kierunku. Natychmiast po tym, jak prowadzący skończy krzyczeć „Ochs am Berg” i odwróci się, pozostali gracze muszą stać nieruchomo jak skamieniali. Jeśli dziecko poruszy się lub przestanie biec zbyt późno, musi wrócić na początek - tam, gdzie rozpoczęła się gra - i rozpocząć następną rundę od tego miejsca. Pozostali mogą pozostać na swoich miejscach i kontynuować grę od tego momentu. Gra jest powtarzana, dopóki pierwszemu dziecku nie uda się dotknąć lidera gry na plecach – to dziecko wygrywa.