Gmina Ahrntal liczy około 6.000 mieszkańców. Obejmuje miejscowości Luttach, stolicę Steinhaus (położoną na wysokości powyżej 1.000 m n.p.m.), St. Jakob, St. Johann, St. Peter i Weißenbach. Wiejskie życie i rękodzieło stanowią tutaj starannie pielęgnowaną tradycję. Aż do późnych lat XX wieku tutejsi gospodarze byli zdani prawie wyłącznie na siebie i we własnym zakresie musieli sobie zapewnić wszystko, czego potrzebowali do życia.

Wycieczka po muzeach
W trzech tutejszych muzeach zgromadzono najciekawsze zbiory z gminy Ahrntal. Muzeum szopek bożonarodzeniowych Maranatha w Luttach na powierzchni 1.300 m2 prezentuje twórczość ludową w postaci finezyjnie wykonanych szopek z całej Europy. Pobliski warsztat to okazja, aby poznać sztukę snycerską, jedno z tradycyjnych rzemiosł w Tauferer Ahrntal. Zaś muzeum górnictwa w Kornkasten w Steinhaus opowiada dzieje niestrudzonego wysiłku i ciężkiej pracy górników i pokazuje surowe warunki ich życia. Budynek Kornkasten służył niegdyś jako magazyn, w którym składowano wszystko, co niezbędne w eksploatacji kopalni – od sprzętów górniczych po zboże na pożywienie. Dzisiaj eksponaty zgromadzone w Kornkasten unaoczniają historię i sposób pracy kopalni. Jeśli komuś nie wystarczą zdjęcia i chciałby na własnej skórze doświadczyć, jak to jest pod ziemią, może się wybrać do sąsiedniej gminy Prettau i obejrzeć kopalnię, która jest udostępniona dla zwiedzających.  
Z czystej pasji powstało w Steinhaus być może najważniejsze muzeum minerałów we wschodnich Alpach. Można tam zobaczyć blisko 1.000 eksponatów pochodzących ze skał Alp Zillertalskich i Hohe Tauern. Najpiękniejszy kryształ górski pochodzi – jakże mogłoby być inaczej – z kopalni w Prettau.

Teldra Köscht, czyli miejscowa kuchnia
Kuchnia doliny Ahrn, potocznie zwana tutaj „Teldra Köscht“, jest odzwierciedleniem warunków życia i tradycji okolicznych gmin. Właśnie te proste dania określają dzisiejszy charakter kuchni w dolinie Puster. Do lat ‘60-tych dwudziestego wieku gospodarze i mieszkańcy tutejszych wsi byli zdani przede wszystkim na siebie i musieli sobie sami zapewnić wyżywienie z tego, co dawała ich „Toul“ (dolina). Przykładem tego jest szary ser. Ponieważ śmietana była potrzebna do wyrobu masła, zbierano ją, pozostawiając same chude mleko, z którego następnie wytwarzano szary ser. Aż do XIX wieku produkcją tego sera, czyli „Kasn“, zajmowały się wyłącznie gospodynie i serowarki, dopiero później zawód ten zaczęli  wykonywać mężczyźni. Ze względu na niską zawartość tłuszczu serem tym już od lat interesują się smakosze i specjaliści. Dzięki temu szary ser z doliny Ahrn stał się poszukiwanym składnikiem dań przygotowywanych przez najlepszych kucharzy. Mimo niezwykłej popularności wytwarza się go nadal w sposób tradycyjny. Trudno uznać pobyt w dolinie Ahrn za zaliczony, jeśli się nie spróbowało choćby małego kawałka tamtejszego szarego sera. To pewne. Jadało się go tutaj od zawsze, pokrojony w plasterki, podawany z octem i krążkami cebuli. Prawdziwym knedlom, które kiedyś były regularnym posiłkiem serowarów i osób pracujących w lesie, szary ser nadaje charakterystyczny intensywny smak.