Dolinę Ulten można scharakteryzować dwoma określeniami: bogata w wodę i dziewicza. Do jej obszaru, rozciągającego się na czterdzieści kilometrów między lodowcami zamykającymi dolinę aż do jej wejścia, czyli do wąwozu Gaul w Lanie, należą liczne jeziora górskie, zbiorniki retencyjne, lecznicze źródła, strome trawiaste zbocza i gęste lasy iglaste. Wiele ze stojących tam chłopskich zagród liczy sobie kilkaset lat i jest pokrytych tradycyjnym gontem. Życie w dolinie Ulten toczy się pod znakiem wiejskiej kultury. 

Mieszkańcy żyją powoli i spokojnie, często utrzymują się z hodowli bydła. Na urlop w dolinie Ulten można wybrać jedną z wielu wsi: St. Pankraz, St. Walburg, Kuppelwies, St. Nikolaus i St. Gertraud.

Tradycja i trwanie
W pięciu bacówkach stojących wysoko na halach St. Gertraud można zobaczyć jeszcze dziś, jak trudne było niegdyś życie górali w Południowym Tyrolu. Bardzo strome górskie łąki były zawsze uprawiane ręcznie. Wcześniej żyło tu około 500 osób, dziś zostało tylko jedno młode małżeństwo i kilkoro starszych ludzi. 
Mieszkańcy doliny nie poddali się wrzawie współczesnego życia. Rolnicy hodują kury, krowy, świnie, owce i kozy. Do dziś sami wędzą speck, często w specjalnych wędzarkach, które wcześniej można było spotkać w każdym gospodarstwie. 
Na wiosnę rolnicy sadzą warzywa i sieją zioła, a w lecie, kiedy krowy są na wypasie na wyżej położonych halach, w dolinie zbierane jest pachnące siano. Na jesieni odbywa się słynny spęd bydła z pastwisk. Krowy wystrojone na powrotną drogę do domu w duże dzwonki na szyjach i wianki na głowach we wsi witane są z wielką pompą i trzaskaniem ze skórzanych batów. Do tych świątecznych obchodów należą także „Pochody z dzwonkami”. Mężczyźni zwani „Ultner Einscheller“ niosą na ramionach starą uprząż z dzwonkami, którymi nadają takt w trakcie marszu. 
Z owczej wełny, gdzie indziej wyrzucanej jako odpad, ultnerskie gospodynie z wiejskiego koła „Bergauf“ wykonują ciepłe koce, kapcie czy kurtki. 
Jeżeli podczas urlopu w gospodarstwie w dolinie Ulten ktoś chciałby bliżej poznać historię wiejskiego życia, powinien koniecznie zwiedzić regionalne muzeum w St. Nikolaus. Można tam obejrzeć tradycyjnie urządzone sypialnie i pomieszczenia robocze oraz stare przedmioty i narzędzia pokazujące, jak kiedyś żyli tu i pracowali ludzie. 

Łąki, lasy, hale i góry
Z apartamentu wakacyjnego lub pokoju w St. Walburg, St. Nikolaus lub St. Gertraud można wyruszyć na wędrówkę w każdy zakątek Ulten. Na średnich wysokościach biegnie łatwa i przyjemna trasa z St. Walburg do Kuppelwies, zwana Sunnseitnweg. W Kuppelwies zaczyna się bardziej wymagający szlak, Höfeweg, prowadzący do St. Gertraud. Można tam zakończyć wędrówkę lub wrócić tą samą drogą do punktu wyjścia.
W okolicach Schwemmalm znajdziemy szlaki turystyczne o oznaczonym stopniu trudności: od łatwego do średniozaawansowanego. Alpiniści znajdą coś dla siebie w parku narodowym Stilfserjoch. Z kolei dolina Ulten słynie z ponad 30 gospodarstw górskich położonych na halach, gdzie wyrabiane są sery i masło, oraz z 44 jezior stwarzających doskonałe warunki do kąpieli, nurkowania i wędkowania. 
Zimowy urlop w dolinie Ulten jest tak samo ekscytujący jak w pozostałych porach roku. Ośnieżone łąki i zbocza czekają na wędrowców uprawiających marsze w rakietach śnieżnych i na nartach biegowych. Dla długodystansowców poleca się tu jedną z najpiękniejszych tras biegowych w Południowym Tyrolu. Bo w końcu Schwemmalm to nie tylko najbardziej przyjazny rodzinom i najmniej zatłoczony obszar Tyrolu, lecz także miejsce z najlepszymi warunkami śniegowymi – ale o tym sza...! 

Ultnerskie modrzewie
W dalszej części doliny Ulten, w St. Gertraud, stoją trzy ogromne pomniki przyrody: ultnerskie modrzewie. Nie są tak stare, jak o tym mówi legenda, a więc nie mają po 2.000 lat, ale z pewnością od prawie tysiąclecia stawiają czoło pogodzie i wiatrom.  Najwyższy z nich wystrzela na 36,5 metra i ma ponad osiem metrów w obwodzie pnia. Potrzeba pięciu dorosłych mężczyzn, aby go objąć ramionami. Skoro mówimy o lesie i drzewach, to niedaleko znajduje się muzeum Lahnersäge, poświęcone tym tematom. Do jego głównych atrakcji należą oprowadzanki edukacyjne, liczne wystawy oraz pokazy pracy w tartaku, gdzie zwiedzający mogą prześledzić cały proces obróbki drewna: od pnia drzewa do gotowej deski.