Gmina Laas leży w Oberer Vinschgau i oprócz głównej miejscowości obejmuje także: Allitz, Eyrs, Tschengls i Tanas oraz Tarnell i Parnetz. Krajobraz zdominowały stożki napływowe, powstałe na przestrzeni wieków w wyniku działania wysokiej wody i osuwającej się ziemi. 

W dzisiejszych czasach charakterystyczną cechą krajobrazu gminy Vinschgau są także plantacje jabłek. Krajobraz jednak w żadnym razie nie jest monotonny. Suchy klimat sprawia, że udają się tutaj doskonale także warzywa. Laas jest największym terenem upraw kalafiora w Południowym Tyrolu – dzięki powolnej fazie dojrzewania, w trakcie gotowania warzywo to uwalnia wyjątkowo dużo walorów smakowych i zapachowych. 

Między marmurem a morelami
Laas słynie przede wszystkim z marmuru znanego jako Laaser Marmor i z moreli odmiany Vinschger Marille. Dzięki wyjątkowej czystości i twardości kamienia sława „białego złota” z Lass sięga daleko poza granice kraju. Tutejszy marmur znalazł zastosowanie nawet przy budowie stacji metra Ground Zero w Nowym Jorku. Zaraz po przybyciu do Laas rzuca się w oczy wszechobecność tego szlachetnego kamienia.
W trakcie urlopu w gospodarstwie w Laas warto skorzystać z okazji i skosztować słodkiej moreli odmiany Vinschger Marille. Najlepiej kupić i zjeść ten pomarańczowo-żółty owoc bezpośrednio na miejscu, bowiem nigdzie indziej nie smakuje on lepiej.

Uliczny festiwal kultury
Odkrywanie marmuru i moreli daje się w Laas świetnie połączyć: każdego roku w pierwszym tygodniu sierpnia odbywa się tu bowiem kolorowy festiwal uliczny pod nazwą „Marmur i morela”. W ramach programu kulturalno-rozrywkowego odwiedzający mają możliwość poznania szerokiej oferty marmuru i moreli. Artyści wystawiają swoje dzieła, można ich też podglądać w trakcie tworzenia nowych rzeźb z tutejszego kamienia. Na tle wycieczek z przewodnikiem do kopalni marmuru i pieszych wycieczek śladami kultury również strona kulinarna z degustacjami dla smakoszy nie pozostaje w tyle.

Ślady dawnego chłopskiego życia 
Podczas urlopu w gospodarstwie w Laas warto udać się na wyprawę w poszukiwaniu śladów dawnego chłopskiego życia. I tak można tu odnaleźć fragmenty drewnianego akweduktu określanego mianem „Kandlwaal”, służącego niegdyś do nawadniania pól. Adygę przecinała długa na 600 metrów drewniana rynna spoczywająca na 32 kamiennych słupach o wysokości sięgającej 15 metrów. W 1907 roku Kandwall ucierpiał w pożarze, lecz większość kamiennych słupów można oglądać do dnia dzisiejszego.