Upiecz chleb jak za czasów babci
Migoczący ogień w piekarniku i zapach kminku i anyżu w powietrzu.
Migoczący ogień w piecu i zapach kminku oraz anyżu unoszący się w powietrzu – pieczenie chleba na gospodarstwie zawsze było czymś wyjątkowym.
Nie bez powodu nazywa się go chlebem powszednim. Pożywne bochenki były kiedyś jednym z najważniejszych podstawowych produktów żywnościowych na gospodarstwach. Każdy okruch był na wagę złota. W tamtych czasach rolnicy nie szli po prostu do piekarni za rogiem, ale własnoręcznie wyrabiali chleb. Dlatego prawie każde gospodarstwo posiadało duży piec. Od wymieszania ciasta do upieczenia bochenka mijały nie godziny, a kilka dni. Ta stara tradycja jest nadal pielęgnowana w gospodarstwie Thalhofer Hof w Latzfons.
Powrót do korzeni
W małej górskiej wiosce Latzfons, powyżej Klausen w dolinie Eisack, na wysokości 1150 metrów, znajduje się gospodarstwo Thalhofer Hof. Florian wraz z żoną Eriką i trójką dzieci prowadzi gospodarstwo z inwentarzem żywym oraz czterema apartamentami wakacyjnymi. Kiedyś Florianowa babcia mieszkała na małym gospodarstwie i od czasu do czasu piekła chleb. Florian i Erika zawsze z radością przychodzili do niej, by spróbować jej wypieków. Gdy siły babci zaczęły słabnąć, Florian i Erika postanowili kontynuować tradycję pieczenia chleba. Pierwsze bochenki upiekli wspólnie, pod okiem babci. Dzięki jej zręcznym rękom i doświadczonemu oku młodzi rolnicy opanowali sztukę pieczenia chleba. Po zdobyciu tej wiedzy, w gospodarstwie Thalhofer Hof nadal brakowało jednego – pieca chlebowego. Wkrótce znaleźli odpowiednie miejsce w piwnicy domu. Florian i Erika dokonali wielkiego odkrycia na strychu – znaleźli tam stuletnie deski do chleba, na których teraz układają bochenki.
Od ziarna do chleba
Raz lub dwa razy w miesiącu w gospodarstwie Thalhofer Hof rozpalany jest piec. Trzeba to zrobić wcześnie rano, ponieważ specjalne cegły potrzebują kilku godzin, aby zgromadzić odpowiednią ilość ciepła. Gdy ogień wygaśnie, popiół zostaje usunięty, a piec jest gotowy do pieczenia. Florian i Erika używają wyłącznie naturalnych składników do wypieku chleba. Podstawą ciasta jest lokalna mąka żytnia i pszenna, do której dodaje się drożdże, jogurt naturalny, sól oraz przyprawy. Poza koprem włoskim, kminkiem i anyżem, nie może zabraknąć chlebowej koniczyny. Teraz przychodzi czas na ręczne wyrabianie ciasta. Wymaga to sporej siły, bo ciasto wciąż wyrabia się ręcznie. Następnie musi chwilę odpocząć. Kiedy ciasto wyrośnie, bochenki są formowane z wielką wprawą. Uformowane bochenki trafiają do gorącego pieca, a pyszny aromat natychmiast wypełnia pomieszczenie. Łącznie wymagane są cztery lub pięć cykli pieczenia, aż wszystkie bochenki będą gotowe. Domowy chleb ma wystarczyć rodzinie na kilka tygodni.
Najlepsza część pieczenia chleba przychodzi na końcu – chrupiące bułeczki smakują najlepiej, gdy są jeszcze ciepłe prosto z pieca. Efekt to powód do dumy: cały wysiłek opłacił się dla tego niepowtarzalnego smaku.
Starożytna sztuka pieczenia chleba
Nie tylko w Thalhofer Hof, ale także w wielu innych gospodarstwach w Południowym Tyrolu, pieczenie chleba pozostaje żywą tradycją. Rodziny rolnicze pielęgnują tę cenioną sztukę, przekazywaną z pokolenia na pokolenie. To znacznie więcej niż zwykła produkcja chleba.
Sztuczne dodatki? Nie, dziękujemy. Maszyny do wyrabiania ciasta? Lepiej własnymi rękami. Ziarno jest mielone w młynie zbożowym, a ciasto doprawiane różnymi przyprawami chlebowymi. Niezależnie od tego, czy to Pusterer Bauernbrot, czy Vinschger Paarl, zawsze smakuje wyjątkowo. To żywa tradycja w gospodarstwach.
Od tego momentu piec był rozpalany raz lub dwa razy w miesiącu. Trzeba to robić wcześnie rano, ponieważ potrzeba kilku godzin, aby uzyskać wystarczającą ilość ciepła.
